Terugblikken naar 2019

Ieder jaar ben ik weer opnieuw verbaasd hoe snel een jaar voorbij vliegt. Ook lijkt het steeds sneller te gaan. Nog heel even en dan gaan we alweer 2020 in en laten we 2019 achter ons. Het leek mij wel leuk om terug te kijken naar het jaar 2019, want hoe heb ik dit jaar ervaren en wat waren de hoogte en dieptepunten?

We wisten dat 2019 hoogstwaarschijnlijk het jaar zou worden dat we een huis zouden gaan kopen. Maar we wisten ook dat het misschien best lastig zou kunnen worden gezien de huidige huizenmarkt. We wilden graag in Groningen blijven wonen en dit is een populaire stad voor woningzoekenden. Het voordeel van onze situatie was wel dat we een huurhuis hadden en dus ben je wat vrijer en hoef je bijvoorbeeld niet eerst je eigen huis te verkopen met alle rompslomp wat daarbij komt kijken. Ik hield Funda al een hele tijd iedere dag in de gaten, je zou dit kunnen zien als hobby van mij. Ik vind het namelijk heel leuk om te kijken naar huizen maar ook met het idee dat ons droomhuis ertussen zou zitten.

In juni van dit jaar gingen we twee huizen bezichtigen in de Oosterparkwijk, de wijk waar we al woonden. Het waren op zich prima huizen maar we gingen er niet heel veel op vooruit en de prijzen waren belachelijk hoog. Nog geen paar dagen later nam ik weer een kijkje of Funda en kwam ik echt mijn droomhuis tegen. Een jaren 30 huis die een beetje buiten de stad lag maar wel voldeed aan al onze eisen. Toch moest ik mijn man behoorlijk overtuigen, hij vond het bijvoorbeeld te ver van het centrum af, maar uiteindelijk kon ik hem toch overhalen om een kijkje te nemen. Ik was op slag verliefd bij de bezichtiging, stiekem al na het zien van de foto’s. Voor mij voelde het direct heel goed en ik wist ook dat onze kinderen, gezien de ruime tuin, het helemaal het einde zouden vinden. Helaas had mijn man nog twijfels maar de volgende dag besloten we samen met mijn vader nog een keer een kijkje te nemen. We kwamen er toen ook achter dat het huis heel erg populair was en dat we dus veel concurrentie hadden, mochten we het huis willen kopen.

Na de twee bezichtigingen besloten we een bod uit te brengen maar na een aantal dagen kregen we te horen dat alle bieders nog eenmaal een bod mochten doen, we moesten dus nog eenmaal blind bieden wat enorm zenuwslopend was. Na een halve week (wat voelde als een jaar) wachten kregen we eindelijk het verlossende woord, we hadden het hoogste bod gedaan en het huis was van ons. Ik kon het amper geloven en was zo ontzettend blij! Ook konden we al heel snel het huis betrekken, dus na het regelen van de hypotheek kon er al snel bij de notaris getekend worden en kregen we eind augustus de sleutel van ons droomhuis. Nu 3 maanden later ben ik nog steeds zo happy in ons huis en is het een super goede beslissing geweest. We hadden ons geen beter en mooier huis kunnen wensen. Het verhuizen daarentegen was wel een beetje stressvol.

Want ook al ben ik inmiddels vaak verhuisd, het is en blijft een pittig klusje. Vooral met twee kleine kinderen is het een hele onderneming. Het viel eigenlijk ook samen met mijn man die het enorm druk had op zijn werk. Hij had heel veel deadlines en maakte in die periode enorm lange dagen. Daarom kwam het inpakwerk en de zorg voor de kinderen vooral voor mijn rekening en dit gaf mij behoorlijk veel stress. Vooral ook omdat de periode vóór het verhuizen, met het bieden, het krijgen van de hypotheek etc. mij niet in de koude kleren ging zitten. Maar het is allemaal gelukt en nu wonen we dus wel in een prachthuis, het was het allemaal waard!

Nadat we waren verhuisd besloot ik weer rijlessen te gaan nemen. Ik heb heel lang geleden ook al eens wat rijlessen genomen maar dit was in combinatie met mijn angststoornis geen goede combi. Maar ik ben nu wel op een punt aangekomen in mijn leven dat ik graag meer vrijheid en zelfstandigheid wil en een rijbewijs kan daar natuurlijk enorm mee helpen. Ik les 2 keer per week en heb inmiddels al heel wat lessen gehad. Ik vind het best wel leuk, maar ik vind het vooral heel spannend iedere keer. Het lessen gaat eigenlijk best heel goed maar ik ben nu eenmaal een enorme stresskip en daarnaast ook nog eens perfectionistisch waardoor ik het lastig vind om fouten te maken. Deze beide eigenschappen zijn niet heel handig met het lessen en iedere keer zie ik er dan ook best tegenop om weer de lesauto in te stappen. Hopelijk wordt het snel wat minder spannend en ga ik volgend jaar mijn rijbewijs halen.

Dit jaar stond ook helemaal in het teken van de bruiloft van mijn zus en zwager. Ik had de mooie en speciale taak gekregen om de aankleding van de bruiloft te doen. Een droom die voor mij uitkwam! Hier kon ik helemaal mijn creativiteit in kwijt en daarnaast vond ik het ook heel leuk om dit voor ze te doen. Een hele eer. Naast dat het heel leuk was, was het ook best veel werk en kostte het aardig wat tijd. Dit kwam natuurlijk ook heel erg vanwege mijn perfectionisme en ik wou dat alles in de puntjes verzorgd was. Over het eindresultaat was ik heel erg tevreden, gelukkig het bruidspaar ook!

Persoonlijk was dit voor mij ook wel een goed jaar maar toch met wat pieken en dalen. Helaas heb ik nog steeds wel eens last van mijn paniekklachten en ik heb er soms nog steeds lastige dagen tussenzitten. Dagen dat ik veel pieker en dat ik mijzelf meerdere malen moet vertellen dat er niks aan de hand is, dat mijn lichaam gezond is etc. Dit soort dagen vreten enorm veel energie en ik vind het nog steeds lastig om hiermee om te gaan. Het positieve van dit alles is wel dat ik mij er niet heel erg door laat beïnvloeden en dat ik wel mijn ‘ding’ blijf doen. Ik heb dit afgelopen jaar veel overwinningen gehad en hier kijk ik dan ook zeker positief op terug. Toch hoop ik dat ik in de toekomst nog wat minder zorgen mag hebben en dat ik mij nog vrijer mag gaan voelen. Het enige wat hiervoor nodig is, is een hoop inzet van mijn kant en dan zal ik dat vast en zeker ook gaan bereiken. Ik weet in ieder geval dat dit niet vanzelf zal gaan.

Met ons gezin gaat het gelukkig ook heel goed. Emre en Milas zijn super vrolijk, relaxte en makkelijke kindertjes die elke dag een lach op mijn gezicht toveren. Emre wordt nu echt een kleuter, dit merk je heel erg in de dingen die hij zegt maar ook de manier waarop hij bijvoorbeeld speelt. Hij is een enorme gevoelig mannetje, heel zorgzaam en een echte lieverd! Hij begint ook echt een “groot” jongetje te worden en soms moet ik best wel even slikken. En dat zal ik nog wel meer moeten doen wanneer hij volgend jaar maart naar de basisschool gaat. Toch wil ik hier niet te veel over nadenken en vooral nog even genieten dat hij nu nog lekker bij mij thuis is. Milas is net 2 jaar geworden en is ook echt een peuter geworden. Zijn spraak bleef een beetje achter maar de afgelopen maanden heeft hij een inhaalslag gemaakt. Hij kent ineens super veel woorden en maakt ook al zinnen met 3 a 4 woorden, hij begint dus ook al heerlijk te kletsen. Milas is wel een enorme boef en we noemen hem vaak gekscherend ‘draakje’. Hij gooit met van alles door de lucht, gooit bekers drinken expres om en zit overal aan. Met hem is het in ieder geval nooit saai. Milas is ook echt een clown en hij is super grappig en eigenlijk bijna altijd vrolijk wat mij ook altijd heel vrolijk maakt. Wanneer ik naar hem kijk vult mijn hart zich met zoveel liefde!

Bijna 1400 woorden verder en ik denk dat ik nu wel voldoende heb geschreven over 2019. Ik ben ontzettend benieuwd wat 2020 voor ons in petto heeft en ik hoop dat het weer een positief jaar gaat worden waarin ik ook persoonlijk vlak mooie stappen ga zetten. Op naar het nieuwe jaar!